#Haftanın Pasajı: Acı Çekmek Yaşamın ta Kendisidir

Bu komediyi biliyoruz: Örneğin ben, doğrudan doğruya ve açıkça kendimi yok etmek istiyorum. Hayır, yaşa, diyorlar, çünkü sen olmadan hiçbir şey olmaz. Şayet dünyadaki her şey akıllıca olursa hiçbir şey de olmaz. Sen olmazsan hiçbir olay da olmaz, oysaki olay olması gerekir. İşte olay olsun diye istemeden çalışıyorum ve verilen emre uyarak akılsızca şeyler yapıyorum. İnsanlar, tartışılmaz zekalarına rağmen bu komediyi ciddi bir şey sayıyorlar. Yaşadıkları trajedi de bundan kaynaklanıyor. Acı çekiyorlar elbette, ama… yine de hayallere kapılmadan gerçekçi biçimde yaşıyorlar; çünkü acı çekmek yaşamın ta kendisidir. Acılar olmasaydı yaşamdan hoşnutluk olur muydu? Her şey kutsal, ancak sıkıcı sonsuz bir dinsel ayine dönüşürdü. Peki ya ben? Ben acı çekiyorum, ama yine de yaşamıyorum. Ben belirsiz bir denklemin bilinmeyeniyim. Ben, her şeyin başını ve sonunu yitirmiş, hatta sonunda kendi adını bile, unutmuş bir yaşam hayaletiyim. Gülüyorsun… hayır, gülmüyorsun, yine kızıyorsun.

Karamazov Kardeşler – Fyodor Dostoyevski