#Haftanın Pasajı / Birhan Keskin: Fakir Kene #SosyalMedya #Tv #BB

Nevrim dönüyor dünya dönmüyor

Ben her sabah doktor dünyaya bu sinirli şiirle uyanıyorum.


Ne zamandır. Nevrim dönüyor dünya dönmüyor. Bakın!


Bu da boynum. O da dönmüyor.


Ben istemez miyim bu harlı zamanda dünyayı yazayım.

Ama doktor, bu hidrofor varken


Bunca yıllık uykusuzluğum varken, gözlerim uykusuzluktan farken. Ah be doktor!


Bir de doktor, biraz deli biraz bıçkındım zaten bu huyum da doğuştan.

Hani şu geçen gün soğukta camıma konan kuşlar var ya, kaburî kuşlar hani, soğukta. Dün iki oldular camda. Bıktım, bir tek onlara bakarken içim böyle biraz huzuru bulur gibi oldu doktor.

Söylediklerim çok mu fazla “gerçek” doktor, bu yüzden mi! Bu yüzden mi bu şiirde yüzüme tuhaf tuhaf bakıyorsunuz.

Kışları dünyada olduğumu daha iyi anlıyorum ben demiştim size daha önce bir seansta. Gökyüzü bile insani bir hizaya inmeye çalışıyor ya, işte bunu seviyorum dünyada demiştim. Böyle şeyler yazınca doktor, bu şiir oluyor da niye benim yanan gözkapaklarım, uykusuzluktan, şiir olmuyor.

Fakir kene – Birhan Keskin