#Haftanın Pasajı – Christian Bobin: Hayat Hiç Durmadan Akar #SosyalMedya #Tv #BB

Gökyüzü avucumun içindeydi. Şimdi akşam oldu. Ama size akşamların en güzelini sunmadan geçip gitmesine izin veremem bugünün. Dünyayı görüyorsunuz. Benim gibi görüyorsunuz siz de. Bir savaş alanı yalnızca. Her yerde kara süvariler. Kılıç sesleri geliyor ruhların derinliklerinden. Öyle ama bunun hiçbir önemi  yok.

Küçük bir gölün kıyısından geçtim. Üstü su mercimekleri ile kaplıydı; evet, işte bu önemliydi: Tüm yumuşaklığını kılıçtan geçirdiğimiz halde, yaşam daha bereketli bir şekilde geliyor geri. Savaşın gizemli hiçbir yanı yok fakat bir kuş, sık ağaçların gövdeleri arasında uçarak ormanın derinliklerine kaçan bir kuş, gözlerimi kamaştırdı. Size öyle küçük bir şey söylemeye çalışıyorum ki söylerken onu zedeleyeceğim diye korkuyorum. Hani kelebekler vardır, hafif bir dokunuşla bile cam gibi kırılır kanatları.

Kuş, bir sarayın sütunları arasında mekik dokuyan hizmetliler misali uçuyordu ağaçların arasından. Sessizce. Bir şiir gibi altın kaplıydı. İşte yaklaşıyorum size söylemek istediğim şeye, bugün şahit olduğum, o neredeyse hiçbir şey olan ama ölümün tüm kapılarını açan şeye: Hayat hiç durmadan akar. Yakalamak imkansız. Kalbimizin sütunları arasındaki bir kuş gibi geçiveriyor önümüzden. Anca pek nadir çıkabiliyoruz bu yaşamın seviyesine; oysa o,  bizim ne kadar yüksek olduğumuzu dert etmiyor ve bir saniye olsun vazgeçmiyor, bizi ve bizim gibi canileri lütuflarına boğmaktan.

Göl göğün altında çiçek açıyor, gök gölün karşısında taçlanıyordu. Yalvaçvari kanatlarıyla kuş alevlendirmekteydi ormanı. Birkaç saniye boyunca canlı kalmayı becerebildim. Farkındayım, bu mektup size delice gelebilir. Ama öyle değil. Asıl delice olan isteklerimiz. Ben burada, ”güzel bir gün”, ”mavi bir gök” denen şeyden bahsetmek istiyorum sadece. Bu ifadeler bir gizem barındırıyor. Soğuk metal, ışıktan bir bıçak gibi kalbimizi açıyor. Binlerce yıldızın altına sığınmışız. Ve bazen farkına varıp şöyle birkaç saniyeliğine kafamızı kaldırıyoruz. İşte ”güzel hava” diye buna diyoruz.

Neşe – İnsan / Christian Bobin