Soysuzlar Çetesi’nde, Alman kuşatması altındaki Fransa her zamankinden zor günler geçirmektedir. Savaştan hasar gören sivillerden sadece biri olan Shosanna, ailesinin canice öldürülmesine tanık olmuştur. Bir şekilde bu can pazarından kurtulmayı başaran kadın Paris’e gidip burada yeni bir kimlikle, sıfırdan hayata başlar. Öte yandan Avrupa’nın farklı bir ülkesinde kendi askerlerini Nazilere karşı örgütleyen yahudi Teğmen Raine amacına ulaşmak için çeşitli planlar kurmaktadır. Shosanna, Teğmen Raine ve Alman aktrisin yolları, Shosanna’nın işlettiği bir sinema salonunda kesişecektir. Aykırı yönetmen Quentin Tarantino’nun yazıp yönettiği, başrollerini ise Brad Pitt ve Diane Kruger’ın paylaştığı film sekiz dalda Oscar’a aday gösterilmiştir.
Soysuzlar Çetesi İnceleme – Analiz
Quentin Tarantino’ya ‘sinema sanatını virgülüne dokunmadan değiştiren adam’ demek doğru olur sanırız. Zira bizim çocuk, türler ve alt türleri harmanlama konusunda öylesine uzmanlaşmış bir durumda ki, onlardan ‘saygıda kusur etmeden’ yepyeni bir bileşime ulaşmayı başarıyor her defasında. “Rezervuar Köpekleri”nden (Reservoir Dogs) başlayarak stilini sinemaseverlere kabul ettirip benimsetme işlevini ustaca yerine getirmiş olan Tarantino, özellikle ‘ikinci sınıf film’ diyarının dinamiklerini ezberlemiş olmanın avantajlarını son derece iyi kullanıyor ve onları özenle cilalayarak ‘yeni’ olduğu kuşku götürmez bir noktaya ulaşıyor.
Yönetmen, “Soysuzlar Çetesi”nde (Inglourious Basterds) de stilinde oynamalar yapmaktan özenle kaçınıyor ve bir kez daha geçmişin tozlu sayfalarına yapışmış olan türler ve filmler arasında keyifli bir gezintiye çıkarıyor bizleri. Filmin basın gösteriminde sinema yazarı arkadaşım Uğur Vardan’ın yaptığı tespit son derece doğru aslında; bizlerle birlikte Adapazarı’nın loş sinema salonlarında büyümüş ve aynı koltuklarda (genellikle şebeke) oturup film izlemiş gibi Tarantino. Bizlerin de sevgi ve saygıyla andığı o dönemlerin ikinci sınıf filmlerini hatmetmiş bir adamı kendimize yakın hissetmemiz kadar doğal bir şey olamaz herhalde.
