# Vol-i Konusu Analiz – Eleştiri ve Fragman

“Uzakta. Işıltı ve parıltı dolu…”

Wall-E’nin açılış karelerinde Güneş Sistemimizin sonsuz sihir ve ihtişam dolu görüntülerine şahit olurken Hello Dolly müzikalinden alınma bu sözleri dinliyoruz. Pixar’ın son on beş yıldır animasyon dünyasının öncüsü olarak anılıyor olduğu bir gerçek. Her sene Pixar’dan İnanılmaz Aile ve Ratatuy tarzı muazzam yapımlar bekliyoruz artık. Fakat bu beklentilerin bile ötesindeki Wall-E, daha ilk karelerinde sinema tarihinin unutulmaz klasikleri arasında yerini alacak, kıymetli bir başyapıtı müjdeliyor.

Film, ilk sahnesinden itibaren bilgisayar animasyonunun popülerliği sayesinde bini bir para haline gelmiş son dönem çizgi sinema örneklerinden beklediğimiz “çocuk filmi” klişelerini yerle bir ediyor. Neşeli müzikal Hello Dolly ile Güneş Sistemini gezdikten sonra dünyamızın 700 sene sonraki haline şahit oluyoruz. Binlerce ihmal edilmiş uyduların arasından yüzeye iniyoruz. Harap edilmiş, kirli ve kuru bir dünyadayız. Yüz yıllar önce bütün insanlar, çevrenin kesintisiz suistimali yüzünden yaşanamaz hale gelen dünyayı BnL isimli bir mega şirketin inşa ettiği uzay gemileri ile terk etmiştir.

Bu dünyayı temizlemekle yükümlü robotların halen çalışan tek üyesi Wall-E’nin (Waste Allocation Load Lifter – Earth class) çöp toplamak ve düzenlemekle dolu monoton iş gününü izliyoruz. Geçen 700 sene içinde kendine ait bir kişilik üreten Wall-E, günün sıkıcılığını ilginç bulduğu eşyaları toplayarak ve tek arkadaşı hamam böceği ile oynayarak dindirir. Wall-E, işten dönünce akşamlarını Hello Dolly’nin VHS kopyasını izleyerek ve umutlu gözlerle (veya dürbünlerle) uzaya bakarak geçirmektedir. Amacı, bir gün başka bir robota aşık olmak ve filmde gördüğü el tutuşma sahnesini o robotta denemektir.